ابن‌سکری عمادالدین عبدالرحمان بن عبدالعلیاِبن سُکَّری، عمادالدین عبدالرحمان بن عبدالعلی بن علی (۵۵۳ - شوال ۶۲۴ق/۱۱۵۸- اکتبر ۱۲۲۷م) فقیه و قاضی‌القضاة شافعی مصری‌بود. ۱ - بیوگرافیاز زندگانی او اطلاع دقیقی در دست نیست. ۲ - اساتیدنوشتهاند وی نزد شهاب‌الدین طوسی و ظافر بن حسین فقه آموخته و از کسانی چون ابراهیم بن سماقه و ابوالحسن علی بن خلف کوفی و دیگران روایت کرده است. [۱]
ذهبی، محمد، العبر، ج۳، ص۱۹۳، به کوشش ابوهاجر محمد سعید بن بسیونی زغلول، بیروت، ۱۹۸۵م.
[۲]
سبکی، عبدالوهاب، طبقات الشافعیة الکبری، ج۸، ص۱۷۰، به کوشش عبدالفتاح محمد حلو، و محمود محمد طناجی، قاهره، ۱۳۸۳ق/ ۱۹۶۴م.
۳ - منصب دولتیابن سکری در قاهره مقام قاضی‌القضاتی داشت و خطیب جامع‌الحاکم در آن شهر بود. [۳]
ذهبی، محمد، العبر، ج۳، ص۱۹۳، به کوشش ابوهاجر محمد سعید بن بسیونی زغلول، بیروت، ۱۹۸۵م.
[۴]
سبکی، عبدالوهاب، طبقات الشافعیة الکبری، ج۸، ص۱۷۰، به کوشش عبدالفتاح محمد حلو، و محمود محمد طناجی، قاهره، ۱۳۸۳ق/ ۱۹۶۴م.
۴ - دستور قضائیوی یکی از قضات را به نام عبدالرحمان نویری، از آن جهت که در محاکمات قضایی براساس مکاشفات خود عمل می‌کرد از مقام قضا برکنار کرد. ۵ - برکناری از منصب قضاوتاو خود نیز پس از مدتی از منصب قاضی‌القضاتی برکنار شد و گفته شده که علت آن امتناع وی از درخواستی بود که راجع به قرض گرفتن اموال ایتام از او شد. [۵]
سبکی، عبدالوهاب، طبقات الشافعیة الکبری، ج۸، ص۱۷۰، به کوشش عبدالفتاح محمد حلو، و محمود محمد طناجی، قاهره، ۱۳۸۳ق/ ۱۹۶۴م.
۶ - مباشر تعمیرات مسجد جامع ناصریوی به همراه فخرالدین ابن معلم از جانب الملک الناصر محمد ابن قلاون صالحی (حاکم مصر) مباشرت مخارج تعمیرات مسجد جامع ناصری را به عهده داشت و در مدرسه تقویّه تدریس می‌کرد. [۶]
ابن دقماق، ابراهیم، الانتصار لواسطة عقد الامصار، ج۱، ص۷۶، بولاق، ۱۳۱۰ق/ ۱۸۹۳م.
[۷]
ابن دقماق، ابراهیم، الانتصار لواسطة عقد الامصار، ج۱، ص۹۴، بولاق، ۱۳۱۰ق/ ۱۸۹۳م.
۷ - شاگرداناز شاگردان وی در هیچ‌یک از مآخذ سخنی نیست. سبکی یکی از نظرات فقهی او را که ابن رفعه در کتاب المطلب خود نوشته، بیان کرده است. [۸]
سبکی، عبدالوهاب، طبقات الشافعیة الکبری، ج۸، ص۱۷۱، به کوشش عبدالفتاح محمد حلو، و محمود محمد طناجی، قاهره، ۱۳۸۳ق/ ۱۹۶۴م.
۸ - آثار و تألیفاتدر منابع تن‌ها این ۳ اثر به وی نسبت داده شده است: شرح صحیح مسلم ، [۹]
حاجی خلیفه، کشف الظنون، ج۱، ص۵۵۸.
حواشی بر کتاب مشهور الوسیط و تألیفی در مسأله دور. [۱۰]
سبکی، عبدالوهاب، طبقات الشافعیة الکبری، ج۸، ص۱۷۰، به کوشش عبدالفتاح محمد حلو، و محمود محمد طناجی، قاهره، ۱۳۸۳ق/ ۱۹۶۴م.
[۱۱]
اسنوی، عبدالرحیم، طبقات الشافعیة، ج۲، ص۶۷، به کوشش عبدالله جبوری، بغداد، ۱۳۹۱ق/۱۹۷۱م.
۹ - فهرست منابع(۱) ابن دقماق، ابراهیم، الانتصار لواسطة عقد الامصار، بولاق، ۱۳۱۰ق/ ۱۸۹۳م. (۲) اسنوی، عبدالرحیم، طبقات الشافعیة، به کوشش عبدالله جبوری، بغداد، ۱۳۹۱ق/۱۹۷۱م. (۳) حاجی خلیفه، کشف الظنون. (۴) ذهبی، محمد، العبر، به کوشش ابوهاجر محمد سعید بن بسیونی زغلول، بیروت، ۱۹۸۵م. (۵) سبکی، عبدالوهاب، طبقات الشافعیة الکبری، به کوشش عبدالفتاح محمد حلو، و محمود محمد طناجی، قاهره، ۱۳۸۳ق/ ۱۹۶۴م. ۱۰ - پانویس
۱۱ - منبعدانشنامه بزرگ اسلامی، مرکز دائرة المعارف بزرگ اسلامی، برگرفته از مقاله «ابن‌سکری»،ج۳، ص۱۳۱۹. |